Abrikoos
Synoniemen: Marille
Wetenschappelijke naam: Prunus armeniaca L.
Familie: Rosaceae (roosachtigen)
Land van herkomst
Noord-China
Bestanddelen
Carotinoïden, vitamine A, B5, C en E, foliumzuur, kalium, koper. Abrikozenpitolie: 65 % enkelvoudig onverzadigde vetzuren.
Omschrijving
De abrikoos is oranjegeel, fluweelzacht en geurt verleidelijk. Het zoete binnenste is al bijna een marmelade geworden en heeft het lichte vleugje zuur van vers fruit. Wie zo'n abrikoos wel eens heeft gegeten kan er nooit meer van afblijven. Vanaf midden juni zullen de verse abrikozen onze smaakpapillen weer veel plezier doen. De tot 10 meter hoog wordende boom is vaak al vanaf eind maart getooid met roodachtige, zijdezachte bloesems die al bloeien voordat de nieuwe bladeren uitkomen. De eenjarige scheuten zijn eerst groen of rood en krijgen pas in het tweede jaar de donkerbruine kleur van de schors.
Gebruik
De abrikoos heeft het. Door het hoge gehalte carotinoïden wordt het immuunsysteem versterkt en kan het preventief werken bij immuunziekten. De huid wordt beschermd tegen UV-straling en afzettingen in de bloedvaten worden tegengegaan. Vitamine B5 (niacine) in abrikozen versterkt de zenuwen, foliumzuur bevordert de aanmaak van bloed en stimuleert de vernieuwing van cellen. Abrikozen zorgen voor een strakke huid en sterk haar. Abrikozenpitolie wordt vanwege de weinig opvallende geur en de goede houdbaarheid veel gebruikt als basis voor huidverzorgingsmiddelen. Omdat de olie de vochthuishouding van het huid ondersteunt is hij vooral effectief bij een gevoelige, droge huid met neiging tot kloofjes. Het weefsel wordt versterkt en de celvernieuwing gestimuleerd, waardoor de huid weer soepel wordt.
Wetenswaardigheden
De naam abrikoos is afgeleid van het Latijnse woord praecoces = vroege vrucht. Op die manier gaven de Romeinen aan dat de abrikoos, vergeleken met andere roosachtigen, vroeg bloeit en vruchten draagt. Het tweede deel van zijn wetenschappelijke naam heeft de abrikoos eveneens aan de Romeinen te danken: Lucullus, die de plant in de eerste eeuw voor Christus uit Syrië meebracht, noemde hem malus armeniaca: Armeense appel. De abrikoos wordt genoemd als een van de oudste gecultiveerde soorten fruit en zou al 4000 jaar geleden in Noord-China zijn gekweekt. Via de Zijderoute bereikte de goudgele vrucht eerst Syrië en later ook het Romeinse Rijk. In het koninkrijk van de Hunza - de Hindukush in Noord-Pakistan - worden abrikozensoorten gekweekt die waarschijnlijk nog veel lijken op de oervorm. De Hunza's eten vaak verse of gedroogde abrikozen en zouden hun kracht en opvallende gezondheid daar voor een deel aan te danken hebben.Op basis van de inhoudsstoffen zou de abrikoos eigenlijk een groente genoemd kunnen worden. Geen enkele andere fruitsoort bevat zoveel carotinoïden, mineralen en ballaststoffen. 100 g verse abrikozen - afhankelijk van grootte is dit één tot drie vruchten - zijn voldoende voor 2 mg carotinoïden, de volgens de Duitse Vereniging voor Voeding (DGE) aanbevolen dagelijkse behoefte. In de Oriënt worden abrikozenpitten op dezelfde manier gegeten als amandelen. De buitenpit van de rijpe abrikoos wordt gekraakt en de eigenlijke pit kan dan verder worden gebruikt. Van deze abrikozenpitten wordt onder andere de marsepeinvervanger persipan gemaakt en er wordt ook abrikozenpitolie uit geperst.
De planten in onze producten
Voor Dr. Hauschka Cosmetica wordt abrikozenpitolie gebruikt die koud wordt geperst uit pitten van ecologisch gekweekte abrikozen. Omdat abrikozenpitolie goed in de huid trekt en deze verzorgt, wordt de olie gebruikt als basis voor een groot aantal cosmeticapreparaten van Dr. Hauschka:
